25 GRUDNIA, BOŻE NARODZENIE
Jezus się nam narodził. Przyszedł Ten zapowiedziany, oczekiwany, upragniony, aby z nami zamieszkać. Bóg Ojciec, Tajemnica przedwieczna, nieodgadniona, ukazał się nam w swoim Słowie, w Synu swoim, w człowieku Jezusie Chrystusie. Z wszystkich ludzkich możliwości wybrał tę najprostszą, najuboższą. Narodził się w stajni i położono Go w żłobie. A my przychodzimy do Niego jak pastuszkowie, którym Aniołowie oznajmili o Jego narodzeniu, jak trzej Mędrcy, którym ukazała się gwiazda. Cieszymy się razem z nimi i składamy Mu siebie w ofierze. Wierzymy, że On przyjmuje dar nasz jak dary pasterzy i trzech Mędrców.
Po domach świętujemy wigilię, łamiemy się opłatkiem, zapominamy urazy, przebaczamy sobie nawzajem winy, życzymy bliźnim naszym, aby byli szczęśliwi, obdarowujemy się wzajemnie drobnymi prezentami na znak życzliwości. Świecimy świeczki na drzewku i kolędujemy, kolędujemy, kolędujemy. Najpierw w domu, a potem, w nocy o dwunastej, na Pasterce. Wszystkie kościoły świata rozbrzmiewają pieśnią, że Bóg się rodzi. Bóg, który płacze z zimna, i którego Matka siankiem okrywa. Śpiewamy o pasterzach i trzech Mędrcach, o Aniołach i o gwieździe. Patrzymy na Narodzonego w szopie. Bo chcemy jak najwięcej, na zapas, na cały rok nagromadzić światła w naszych duszach, by nam go nie zabrakło do następnego Bożego Narodzenia.
4.TYDZIEŃ ADWENTU
24 GRUDNIA
WIGILIA BOŻEGO NARODZENIA
Ewangelia: Łk 1
Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc: „Błogosławiony Pan, bo lud swój nawiedził, jak zapowiedział od dawna przez usta swych świętych proroków”.
Mówią Święci:
Słowo tedy Boże, Bóg, Syn Boży, ten co „na początku był u Boga, przez którego stało się wszystko, a bez Niego nic się nie stało” (J 1,1), dla wybawienia człowieka od wiecznej śmierci, człowiekiem stać się raczył. Dla naszej małości zaś tak bez umniejszenia swego majestatu się zniżył, że postać sługi złączył z postacią, w której równy jest Bogu Ojcu (Flp 2, 6). Pozostał czym był, przyjął na się, czym nie był. A takim przymierzem te dwie natury ze sobą spoił, że ani niższej – podniesionej – nie wchłonęła wyższa (boska), ani wyższej nie naruszyło w niczym przyjęcie niższej ludzkiej.
Św. Leon Wielki (+ 460)
Psalm: Ps 89
Na wieki będę sławił łaski Pana,
moimi ustami będę głosił Twą wierność
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś:
„Na wieki ugruntowana jest łaska”,
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.
Rozważanie: "Jego ludowi dasz poznać zbawienie przez odpuszczenie grzechów." Łk 1, 77 Powyższy werset jest fragmentem modlitwy, jaką wygłosił Zachariasz napełniony Duchem Świętym. W tym fragmencie możemy zobaczyć prawdziwą istotę misji Jana Chrzciciela. Misja ta polega na służbie, której celem jest doprowadzenie człowieka do spotkania ze Chrystusem. Jan symbolicznie będzie udzielał chrztu nawrócenia, ale to Chrystus jako jedyny jest w stanie przejąć i odpuścić nasze grzechy, dzięki miłości jaką nas obdarza. Czy zgadzam się na to, aby Bóg otoczył mnie Swoją miłością, która jest wstanie pokonać wszelki lęk i grzech? Diakoni WSD SChr
Poezja:
Właśnie ojciec kiwa na matkę,
że już wzeszła Gwiazda na niebie,
że czas się dzielić opłatkiem,
więc wszyscy podchodzą do siebie
i serca drżą uroczyście
jak na drzewie przy liściach liście.
Jest cicho. Choinka płonie.
Na szczycie cherubin fruwa.
Na oknach pelargonie
blask świeczek złotem zasnuwa,
a z kąta, z ust brata płynie
kolęda na okarynie:
LULAJŻE, JEZUNIU,
MOJA PEREŁKO,
LULAJŻE, JEZUNIU,
ME PIEŚCIDEŁKO.
K. I. Gałczyński, Przed zapaleniem choinki
4. PIĄTEK ADWENTU, 23.XII
Malachiasz: Ml 3
Oto ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pana i skłoni serce ojców ku synom, a serce synów ku ich ojcom.
Ewangelia: Łk 1
Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem.
Rozważanie: Mowa Zachariasza powraca wtedy, gdy przyjmuje plany Boży i zgadza się na imię syna. Jeśli wreszcie w swoim życiu powiemy Bogu "tak", wówczas odnajdziemy najgłębszy sens w naszym życiu. Wówczas również potrafimy się najlepiej wysłowić. Czy Bóg ma dalej na nas czekać?
ks. Mateusz Szleger SChr
Poezja:
Maryjo, czysta, błogosław tej,
Co w miłosierdzie nie wierzy.
Niech jasna twoja strudzona dłoń
Smutki jej wszystkie uśmierzy.
Pod twoją ręką niechaj płacze lżej.
Cz. Miłosz, Modlitwa wigilijna
4. CZWARTEK ADWENTU, 22.XII
Samuel: 1 Sm 1
Pan spełnił moją prośbę.
Ewangelia: Łk 1
Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu Zbawcy moim. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, święte jest imię Jego.
Rozważanie: "Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim." Łk 1, 46 Maryja wiele rzeczy nie rozumiała i zapewne poszukiwała odpowiedzi na pytania: dlaczego anioł do Niej przyszedł, dlaczego Bóg Ją wybrał, a nie kogoś innego? Jak ta cała misja powierzona przez Boga ma wyglądać? Ale przede wszystkim, dlaczego Bóg wystawia Ją na próbę, w której praktycznie wszyscy będę Nią pogardzać? Maryja, mimo tych wielkich niejasności, wybiera drogę uwielbienia Boga, bo wie, że to jest sposób do poznania planów Bożych. Ufa, że Bóg poprowadzi Ją odpowiednią drogą, a także doda sił do realizacji tej misji.
Czy w swoich wątpliwościach i trudnościach potrafisz uwielbiać Boga?
Seminarzyści WSD SChr
Poezja:
podejdź pod okno
wilczy cieniu
przetniemy nożem
chleb na krzyż
zmyjemy wodą
ziarno zwady
uwierające nas
przez rok
podejdź pod drzwi
z jemiołą mrozu
i w śniegu utop
wilczą złość
W. Kolarz: Noc wigilijna
4. ŚRODA ADWENTU, 21.XII
Ewangelia: Łk 1
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.
Rozważanie: Elżbieta pozdrawia Maryję jako Matką mojego Pana (Łk 1, 43). Warto zauważyć teraźniejszość. Maryja nie będzie w przyszłości matką "mojego Pana", ona już nią jest. Jeszcze nienarodzony Jezus jest Panem. Pismo Święte potwierdza stan i godność nienarodzonego. Czy porusza mnie myśl, że nienarodzone dziecko jest człowiekiem? Motywuje mnie to, by modlić się o koniec aborcji, by ofiarować i przy wyborach na zaprzestanie aborcji głosować? Nasze uznanie dla życia znajdzie swój wyraz w naszej ochronie życia nienarodzonego.
ks. Mateusz Szleger SChr
Psalm: Ps 33
Sławcie Pana na cytrze,
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
Śpiewajcie Mu pieśń nową,
pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.
Dusza nasza oczekuje Pana,
On jest naszą pomocą i tarczą.
Raduje się w Nim nasze serce,
ufamy Jego świętemu imieniu.
4. WTOREK ADWENTU, 20.XII
Ewangelia: Łk 1
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą”.
Rozważanie: "Mówią bowiem, ale sami nie czynią". Mt 23, 3 Pustosłowie to tzw. "mowa trawa" - bez smaku. Nie lubimy pustego lania wody. Bardziej pociągają nas konkretne uczynki niż słowa. Św. Antoni Padewski pisze, że "mowa jest skuteczna wówczas, kiedy przemawiają czyny. (...) U nas tymczasem pełno słów, ale czynów prawdziwe pustkowie. Pierwszym obowiązkiem głosiciela - mówi św. Grzegorz - jest wypełniać to, co się głosi." Szukamy przyczyn odchodzenia od wiary młodych wychowanych w tradycji katolickiej, czy uczęszczających do szkół katolickich. Może dlatego porzucają Kościół, ponieważ w codzienności szkoły i domu brakowało przemawiania czynami wynikającymi z życia Ewangelią. Czy żyję tym czego wymagam od innych? ks. Tomasz Ludwicki SChr
Psalm: Ps 24
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia,
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
który nie skłonił swej duszy ku marnościom.
4. PONIEDZIAŁEK ADWENTU, 19.XII
Ewangelia: Łk 1
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą”.
Rozważanie: "Widzieć a nie wierzyć". Łk 1, 5-25 Zachariasz nie przepraszał za to, że nie wierzył. W końcu był na odpowiednim miejscu: w najświętszym domu Pana, wszędzie palący dym kadzielny. Była to chwila łaski w świętych pomieszczeniach. Nawet anioł mu się okazał. Jeśli jakiś człowiek został przygotowany na specjalne przesłanie, to był to Zachariasz. Mimo to wątpi. Nie wierzy. On przecież wszystkie przykazania Boże wypełniał, a wbrew temu jego zaufanie nie zaprowadziło go w pewnym momencie do żywej wiary. Czy idziemy do tej samej pułapki? Modlimy się dużo, ale reagujemy sceptycznie, jeśli Bóg ma wyjątkowe zadanie dla nas. Dlaczego tak jest? Staramy się w modlitwie miłość pokazać, czy tylko klepiemy modlitwę? ks. Mateusz Szleger SChr
Psalm: Ps 24
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia,
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
który nie skłonił swej duszy ku marnościom.
4. NIEDZIELA ADWENTU, 18.XII
Ewangelia: Mt 1
Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus. On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”.
Mówią Święci:
Bezcielesne, bez skazy i niematerialne słowo Boga przybyło do nas, chociaż nigdy nie było od nas oddalone, bo nawet najmniejsza cząstka stworzenia nie pozostawała i dawniej bez Jego obecności, ale złączony z Ojcem napełniał wszędzie całe stworzenie. Przybył przeto, zstąpił pomiędzy nas przez swą dobroć i miłość ku nam, aby się nam objawić. Św. Atanazy (+ 373)
Psalm: Ps 24
Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
który nie skłonił swej duszy ku marnościom
i nie przysięgał fałszywie.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają.
Rozważanie: W czasie ostatniej niedzieli Adwentu, czyli przygotowania na przyjście Pana Jezusa, kościół przedstawia nam moment z życia Świętej Rodziny, kiedy to święty Józef poprzez działanie anioła we śnie przyjmuje Maryję i jej Syna do swego domu. Św. Józef znalazł się w trudnej decyzji, co począć, jak zareagować względem Maryi swej małżonki, która jest z ciąży. Jakie podjąć działanie – czy postąpić według prawa i skazać ją na ukamienowanie, a może postąpić jak podpowiada sumienie i oddalić ją, przez co samemu skazać się na potępienie przez rodaków? W tej dramatycznej sytuacji Pan Bóg nie pozostawia swojego dziecka bez opieki, posyła anioła, aby objawił wolę Bożą Józefowi, którego zwiemy Sprawiedliwym. I my nie zamykajmy się na działanie łaski Bożej w naszym życiu, w każdym trudnym momencie naszego życia prośmy usilnie Dobrego Ojca o Ducha Świętego, aby nas oświecił i wskazał właściwe ścieżki na drodze życia.
Czy zwracam się do Boga Ojca w sytuacjach trudnych, w momentach kiedy mam podjąć ważną decyzje? Czy nie zamykam się w swoim egoizmie na pomoc ofiarowaną od drugiej osoby?
ks. Marcin Ossoliński SChr
Poezja:
Jako więc lilii panieństwo strzeliste
Podziwia potem Syn i błogosławi,
że takie proste i ładne, i czyste –
Tak pierwej Ojciec swym Aniołem jawi
Błogosławieństwo Panience ubogiej,
I proroczymi nawiane skrzydłami
Uiszcza ziarno, aż czasów odłogi
Westchnęły kwiatem... P a n n o n a d P a n n a m i,
Módl się za nami...
A Przeszłość jadem upita grzechowym,
A Przyszłość pusta, a pomiędzy niemi
Rozpacz by chyba przegonem jałowym
Jako Lewiatan obwiła kłęb ziemi.
I co by było? myśl się sama trwoży!...
Jaw bez objawu, głucha noc bez-snami,
Śmierci pustkowie... M a t k o Ł a s k i B o ż e j,
Módl się za nami...
Ale zbawiło czyste jedno łono,
Gdy Macierzyństwem objęło treść Bożą,
I owo ołtarz w jedności z zasłoną,
Z którego na świat łaski się rozmnożą,
Z którego nowy powstanie zadatek
Na j u t r o, w c z o r a i na d z i ś, co mami!...
Na całą wieczność... O! N a j c z y s t s z a z M a t e k,
Módl się za nami...
Więc Tobie, Matko, przyszło wydać Pana,
Tobie świętymi niańczyć ramionami
I Tobie pogrześć... O! N i e p o k a l a n a,
Módl się za nami...
C.K. Norwid, Do Najświętszej Panny Marii. Litania
3.TYDZIEŃ ADWENTU
SOBOTA, 4.tygodnia adwentu 16.XII
Ewangelia: Mt 1
Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus. On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”.
Rozważanie: Każdy człowiek ma swoją niepowtarzalną historię rodziny, tzw. drzewo genealogiczne. I mogło by się wydawać, że nasi przodkowie i ich historia życia mają wpływ na nasze poglądy czy zachowania. Ale należy pamiętać, że to nasze czyny, działania dnia codziennego, nasza wyjątkowość mówi o nas jacy naprawdę jesteśmy. Pan Jezus uczy nas, że nie możemy popełniać błędów naszych przodków, ale uczyć się od nich, żeby pamięć o nich trwała w nas i w naszych czynach. Jest to także zachęta, abyśmy zostawili po sobie jak najwięcej dobrych dzieł miłości i miłosierdzia oraz wspomnień.
Jak odnoszę się do mojej historii, czy pamiętam o modlitwie za zmarłych przodkach?
ks. Marcin Ossoliński SChr
Psalm: Ps 72
Boże, przekaż Twój sąd Królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa,
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.
PIĄTEK, 4.tygodnia adwentu 15.XII
Ewangelia: Mt 1
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama.
Od Abrahama do Dawida jest czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń.
Rozważanie: Każdy człowiek na pewnym etapie swojego życia potrzebuje osoby będącej świadkiem, znakiem tego, że jest się kochany i umiłowany przez Boga. Są dwie kategorie osób będących świadkami. Pierwsza kategoria to ludzie z jednorazowym świadectwem o Bogu, często na postawie indywidualnego doświadczenia, które zapewnia nas o dobrej drodze naszego życia. Drugą kategorią są osoby będące świadkami na całe życie człowieka, na co wskazują przede wszystkim ich czyny. Ewangelista, opisując misję świętego Jana, wskazuje na jego zadanie: przygotować grunt ludzkich serc na przyjęcie nauki i cudów Pana Jezusa. Działanie Jezusa, Jego czyny i słowa wypływają z głębokiej relacji miłości do Ojca.
Za kim idę na moich codziennych drogach życia? Kto jest moim świadkiem, wzorem, którego czyny pragnę naśladować.
ks. Marcin Ossoliński SChr
Psalm: Ps 72
Niech góry przyniosą pokój ludowi,
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką ubogich z ludu,
będzie ratował dzieci biedaków.
Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.
CZWARTEK, 4.tygodnia adwentu 14.XII
Syracydes: Syr 46
Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że tobie jest równy.
Ewangelia: Mt 17
Uczniowie zapytali Jezusa: "Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?" On odparł: "Eliasz już przyszedł i nie poznali go".
Rozważanie: Ludzie sławni przyciągają wielu ludzi do siebie, pełnią rolę idoli i autorytetów w dziedzinie wyglądu, ubioru czy zachowania. Dziś Pan Jezus ukazuje nam piękno życia prostego poprzez przedstawienie życia Jana Chrzciciela. Nie był ubrany w drogie stroje, nie jadał posiłków w bogatych restauracjach i nie mieszkał w pięciogwiazdkowych hotelach a jednak przychodzili do niego ludzie ze swoimi problemami. Człowiek szuka stałego oparcia w ludziach prostych, zainteresowanie celebrytami szybko mija, bo są jak chorągiewki na wietrze, niestali w swoich poglądach i zachowaniu. Stałą osobą, na której można polegać jest Jan Chrzciciel, są nasi patronowie, są ludzie, do których czujemy respekt i szacunek. To ich słowo do dobry czyn przyciąga nas do nich, a przez takich ludzi do Boga Ojca.
Za jakimi ludźmi podążam, gdzie szukam autorytetów i głosicieli miłości Stwórcy?
ks. Marcin Ossoliński SChr
ŚRODA, 3.tygodnia adwentu 14.XII
Izajasz: Iz 48
O, gdybyś zważał na me przykazania, twoje potomstwo byłoby jak piasek i jak jego ziarnka twoje latorośle.
Ewangelia: Mt 11
"Przyszedł bowiem Jan, nie jadł ani nie pił, a oni mówią: >Zły duch go opętał<. Przyszedł Syn Człowieczy, je i pije, a oni mówią: >Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników<".
Rozważanie: Słowa i relacje naocznych świadków o cudownych działach i wydarzeniach, zazwyczaj wywołują w nas zachwyt, ale i chęć doświadczenia ich we własnym życiu. Wielokrotnie poszukujemy ich w różnych miejscach na całym świecie i wielokrotnie przechodzi zawód i powątpiewanie. Ale to małe rzeczy, które dokonują się w naszej szarej rzeczywistości, świadczą o wielkiej miłości Pana Boga do człowieka. Dzieją się one w konfesjonale, na ołtarzu podczas sprawowania Mszy świętej. To w takich niespektakularnych wydarzeniach człowiek może doświadczyć cudów miłości i uzdrowienia na ciele i w duszy, które zmieniają jego życie i poglądy na świat.
Bądźmy wierni w małych rzeczach, a Pan Bóg wtedy pokaże nam większe i wspanialsze niż możemy sobie wyobrazić.
ks. Marcin Ossoliński SChr
WTOREK, 3.tygodnia adwentu 13.XII
Ewangelia: Mt 17
Powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał.
Rozważanie: "Najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on". Mt 11, 11 Przedziwna pedagogia Boża. Nie liczy się status urodzenia, pochodzenie, ale zaangażowanie w sprawy Królestwa Bożego. Jezus chce wyrabiać w nas cnotę poprzez chęć niesienia pomocy bliźnim, których stawia nam na drodze. Do królestwa niebieskiego wchodzi się poprzez służbę.
Czy moje serce jest otwarte na bliźnich potrzeby?
ks. Maciej Onaszkiewicz SChr
Psalm: Ps 80
Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie.
PONIEDZIAŁEK 3.tygodnia adwentu, 12.XII
Ewangelia: Mt 21
Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu z pytaniem: „Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę?”
Jezus im odpowiedział: „Ja też zadam wam jedno pytanie; jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię”.
Rozważanie: Oczekujemy w tym bezpośrednim czasie Adwentu na przyjście naszego Zbawiciela – Jezusa Chrystusa. Jedną z ważniejszych postaci jest osoba świętego Józefa. Bóg powołał tego sprawiedliwego Męża do wielkiego dzieła w historii zbawienia. Był człowiekiem wiernym i wytrwałym, który w chwilach trudnych i niezrozumiałych nie poddawał się, lecz szukał odpowiedniego rozwiązania. Józef często nie rozumiał tego, co się dzieje. Nie wiedział co przyniesie przyszłość. Ale czy warto przejmować się przyszłością skoro Bóg wszystko ma pod swoją opieką? Człowiek oddany Bogu i wierny swojemu powołaniu nie musi wybiegać myślami w przyszłość, ponieważ nad wszystkim czuwa Stwórca tego świata. Najważniejsze to żyć chwilą obecną, godziną która właśnie jest nam dana!
Czy potrafię w sposób zgodnie z wolą Bożą przeżywać teraźniejszość – chwilę obecną?
ks. Przemysław Syguła SChr
Psalm: Ps 25
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
pokornych uczy dróg swoich.
3. NIEDZIELA ADWENTU, 11.XII
Ewangelia: Mt 11
Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: „Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą. Po coście więc wyszli? Proroka zobaczyć? Tak, powiadam wam, nawet więcej niż proroka”.
Mówią Święci:
Jan jest więcej niż prorokiem, albowiem tego, którego poprzedzał, nie tylko zapowiadał, ale również ukazywał. Ponieważ nie był trzciną chwiejącą się od wiatru, nie był w miękkie przyodziany szaty i powiedziano, że nazwa proroka mu nie odpowiada, posłuchajmy, co o nim powiedziano: „Oto ja posyłam anioła mego i zgotuję drogę przed obliczem moim” (Mt 3, 1). Co bowiem po grecku oznacza anioł, po łacinie zwiastun. Słusznie więc ten, kto jest wysłany, aby zwiastował najwyższego Sędziego, aniołem jest nazwany i aby zachował w imieniu tę godność, którą wypełnia. Wzniosłe jest to imię, lecz życie Jana nie jest z nim też niezgodne. Św. Grzegorz Wielki (+ 604)
Psalm: Ps 146
Bóg dochowuje wierności na wieki,
uciśnionym wymierza sprawiedliwość.
Chlebem karmi głodnych,
wypuszcza na wolność więźniów.
Pan przywraca wzrok ociemniałym,
Pan dźwiga poniżonych.
Pan kocha sprawiedliwych.
Pan strzeże przybyszów.
Rozważanie: "Najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on". Mt 11, 11 Przedziwna pedagogia Boża. Nie liczy się status urodzenia, pochodzenie, ale zaangażowanie w sprawy Królestwa Bożego. Jezus chce wyrabiać w nas cnotę poprzez chęć niesienia pomocy bliźnim, których stawia nam na drodze. Do królestwa niebieskiego wchodzi się poprzez służbę.
Czy moje serce jest otwarte na bliźnich potrzeby?
ks. Maciej Onaszkiewicz SChr
Poezja:
Spuśćcie rosę, niebiosa, duchy nieobjęte,
i sztaby blasku białe, zwiastujące pieśni,
żeby, co żyje – życiem nie było przeklęte
i stało się jak światło w ciele- nie cielesne.
Spuśćcie rosę, niebiosa, rozróżnienie czynów,
i krople takie jasne, by koroną było
to, co jest nazywane za potęgę – miłość
i przez niedopełnianie pozostaje winą.
Spuśćcie rosę, niebiosa – kręgi żywe świateł
na głowy pochylone, by to, co jest mądrość,
nie odchylało na dół jak po płatku płatek
ludzi do głuchych studni i pożogi lądów.
Spuśćcie rosę, niebiosa, aby elementy,
które są ku świętości, uczyniły świętym
i podsycane duchów płomieniem, powstały
jak łodygi wzrastania i owoce chwały,
a opadając liśćmi zwycięstwa jak złoto,
lot uczyniły dla nas albo nas dla lotu.
K. K. Baczyński, Rorate coeli
2.TYDZIEŃ ADWENTU
SOBOTA, 2.tygodnia adwentu, 10.XII
Ewangelia: Mt 17
Powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał.
Rozważanie: "Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli." Mt 17, 12 Prorocy dani ludziom przez Boga byli Jego głosem. Wielu słuchaczy z lękiem, drżeniem serca i rąk, z przejęciem słuchało słów tych Bożych heroldów. Najgorzej było uwierzyć tym, którym wydawało się, że posiedli wszelką mądrość i tylko oni mają monopol na wiedzę o Bogu. To pokazuje, że nie prawo, że nie wiedza, ale pokorna wiara, ufność otwiera serce na Boga. Tego i nam trzeba! Teraz, gdy śpiewamy każdego dnia "Marana tha! Przyjdź Panie Jezu!" warto wołać też: "przymnóż mi wiary Jezu, abym w najbliższe święta nie pominął Ciebie!"
Wiedzę mamy, słuchany wielu kaznodziejów w Internecie. Mamy nawet swoich ulubieńców. Dzielimy się kazaniami, konferencjami, wysyłamy sobie filmiki. Dobrze, ale to wciąż wiedza. Trzeba wiary, trzeba mocnej wiary, aby w Boże Narodzenie spotkać Boga - Człowieka! Prośmy o wiarę: PANIE PRZYMNÓŻ MI WIARY!
ks. Mariusz Sokołowski SChr
Psalm: Ps 80
Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie.
PIĄTEK 2.tygodnia adwentu, 9.XII
Ewangelia: Mt 11
„Z kim mam porównać to pokolenie? Podobne jest ono do przebywających na rynku dzieci, które przymawiają swym rówieśnikom: «Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wyście nie zawodzili»”.
Rozważanie: "Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wy nie zawodziliście". Mt 11, 17 Przesiadujące na rynku dzieci, które głośno przymawiają swym rówieśnikom to rozkapryszone dzieci. Rozkapryszone nie tylko są jednak dzieci. Tacy byli ci współcześni Jezusowi i tacy nieraz jesteśmy i my - ludzie nowocześni, ludzie XXI wieku. Stale niezadowoleni. Będąc na dorobku (przyznaj że tak było?) pojawiała się zazdrość, "bo inni mają, a ja nie"; pojawiał się żal, "bo jak mi jest ciężko, a inni mają lżej". Potem, po osiągnięciu pewnego poziomu życia, wraca żal i sentyment – "kiedyś było ciężko, ale było jakoś inaczej, lepiej". Tacy bywamy. Także w życiu duchowym może być podobnie. Sam słyszałem opowieści, że "kiedyś do kościoła to i kilka kilometrów się chodziło, ciężko było nam, gdy inni mieli pod nosem kościół. Dziś i my mamy blisko kościół, ale jakoś mimo wszystko bywa nam do niego daleko... Kiedyś to było lepiej, inne były czasy i mimo zmęczenia, mrozu, deszczu nie było niedzieli, świąt bez Mszy...".
Kim jestem? Czego chcę? Jakie są moje priorytety? Czego Bóg ode mnie chce? Czy podoba Mu się moje życie? Te i podobne pytania warto sobie postawić teraz, gdy idziemy do Betlejem na spotkanie Jezusa, który będzie nas ratował od zła, grzechu, ale będzie też wymagał i oczekiwał posłuszeństwa oraz jasnego stanowiska wiary w życiu. ks. Mariusz Sokołowski SChr
Psalm: Ps 1
Błogosławiony człowiek,
który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców.
Lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie.
CZWARTEK 2.tygodnia adwentu, 8.XII
Ewangelia Łk 1, 37
Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego." Łk 1, 37
Rozważanie: "Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego." Kiedy patrzysz na życie po swojemu, tak po ludzku, bez wiary, to wiele razy powiesz: "To się nie uda, to nie wyjdzie! Nie ma szans! Trzeba odpuścić, to bez sensu." Jeśli masz plany, marzenia (możesz je mieć), ale nie konsultujesz ich z Bogiem, nie pytasz czy to Jego wola, nie szukasz Jego pomysłu na Twoje życie (na kolanach przed Nim), to rzeczywiście wiele momentów będzie ciężkich, rodzących beznadzieję. Jednak, kiedy za Maryją powiesz ZGADZAM SIĘ BOŻE NA TWÓJ PLAN, CHOĆ NIE ROZUMIEM! To gwarantuję Ci, że dotknie Cię łaska Boga, a z nią szczęście, jakie nie jest znane poza Bogiem. Bóg zechciał przyjść na świat jako człowiek! Co więcej chciał być podobny do nas we wszystkim (oprócz grzechu) dlatego ma narodzić z się kobiety. Bóg ufa człowiekowi do takiego stopnia, że daje mu SWOJEGO SYNA na zrodzenie i wychowanie! Aby jednak Ten co jest NAJŚWIĘTSZY miał godne miejsce do rozwoju, młodą Miriam z Nazaretu czyni bezgrzeszną. Święty rodzi się z Niepokalanej, poczętej bez grzechu. Rodzi się z Tej, która powiedziała TAK! Ty też powiedz TAK Bogu! Dlaczego? Bo Bogu się nie odmawia! Bogu zawsze mówi się TAK! On zawsze ma rację! I zapamiętaj: "Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego." ks. Mariusz Sokołowski SChr
Psalm: Ps 145
Będę Ciebie wielbił, Boże mój i Królu,
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
ŚRODA, 2.tygodnia adwentu 7.XII
Ewangelia: Mt 11
„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźmijcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”.
Rozważanie: Jarzmo to uprzęż dla zwierzęcia pociągowego. Stanowi połączenie ciała zwierzęcia z jakimś sprzętem (np. wozem, pługiem itp.) Jeśli było ono właściwie dopasowane do zwierzęcia wówczas nie zadawało mu żadnej rany w pracy. Chrześcijanin to osoba, która poprzez codzienny trud ma upodabniać się do Jezusa. Na ten etap przemieniania swojego życia na podobieństwo Jego proponuje zabrać jarzmo (por. Mt 11, 29). Tym jarzmem są Przykazania Boże.
Czy w prozaicznych sytuacjach życia podejmuję decyzja w oparciu o Dekalog?
ks. Maciej Onaszkiewicz SChr
Psalm: Ps 103
Błogosław, duszo moja, Pana
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy
i uleczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem
WTOREK, 2.tygodnia adwentu , 5.XII
Ewangelia: Mt 18
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak wam się zdaje? Jeśli kto posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich: czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i ni pójdzie szukać tej, która się zabłąkała?”
Rozważanie: "Nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych." Mt 18, 14 Nigdy nie podobało mi się stwierdzenie: "Bóg za Tobą szaleje". Zawsze wydawało mi się to jakoś negatywne. Bóg i szaleństwo? Nie pasowało mi to. Dziś jednak widać, że istotnie, Bóg z miłości do człowieka "szaleje". Ma dziewięćdziesiąt dziewięć owiec, a mimo to idzie szukać tej jednej, jedynej zagubionej. Czy to nie "szaleństwo"? Możemy się zdziwić i zapytać po co to robi? Przecież w tym czasie tych dziewięćdziesiąt dziewięć może się rozproszyć, pogubić, być napadniętymi... przecież ta jedna mogłaby się nie odnaleźć! Duże ryzyko, a mimo to, Bóg to robi! Rzeczywiście Bóg szaleje za mną i za TOBĄ z miłości! Przychodzi w tym celu na świat w Mieście Chleba – Betlejem, aby samemu stać się CHLEBEM, pokarmem na Życie Wieczne, ale także, aby człowieka uratować, gdy ten zbłądzi, gdy się zagubi.
On, Bóg szuka też Ciebie. Nie uciekaj. Pozwól Mu się znaleźć i poprowadzić!
ks. Mariusz Sokołowski SChr
Psalm: Ps 96
Śpiewajcie Panu pieśń nową
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię,
każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem,
będzie sprawiedliwie sądził wszystkie ludy.
PONIEDZIAŁEK 2.tygodnia adwentu , 5.XII
Ewangelia: Łk 5
Jezus widząc ich wiarę, rzekł: „Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy”.
Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: „Któż On jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga?”
Rozważanie: "Nie mogąc w żaden sposób go przenieść z powodu tłumu, weszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem na sam środek, przed Jezusa." Łk 5, 19 "Cóż ja mogę za mojego męża, co mogę za moje dzieci, że takie dziś są? Była kiedyś modlitwa w domu, był kościół, a dziś? Co z tego zostało w ich sercach? Omijają szerokim łukiem Dom Boży, o Mszy świętej nie chcą słyszeć! I co ja biedna mogę zrobić? Jestem taka bezradna..." Wielokrotnie jako kapłan słyszę w różnych rozmowach takie, bądź podobne, pełne żalu i bólu wyznanie zatroskanej żony, matki. Rzeczywiście sytuacja bywa skomplikowana, bo człowiek jest wolny i sam wybiera ścieżki życia. Bóg drogi życia i to te najlepsze oczywiście pokazuje, podpowiada, ale wyboru "za" lub "przeciw" musi i dokonuje sam człowiek. Bolesne jest dla wierzącej osoby, gdy - szczególnie - najbliżsi od Boga odchodzą, gdy pozwalają sobie na chorobę duszy. Czy wobec tego, naprawdę nic nie można zrobić? Jezus pochwala dziś wiarę przyjaciół chorego, a nawet ich determinację (nieśli chorego na łożu a nie mogąc dostać się przed Jezusa, zniszczyli czyjś dach... Cóż to za odwaga, determinacja i wiara, że będzie dobrze!). Jezus docenia wiarę mężczyzn i przez wzgląd na to, uzdrawia na duszy i ciele chorego! Także Ty możesz dużo! Pan potrzebuje Ciebie, Twojego wołania za mężem, za dziećmi, a może wnukami. Twoje błaganie, konsekwentne, pełne wiary, w końcu zaowocuje. Tylko nie przestawaj prosić! Jezus Uzdrowiciel nie tylko może uzdrowić ciało, ale nade wszystko, jak widzisz, leczy duszę! W Adwencie wołając "MARANA THA", mów po cichu – "przyjdź Jezu do mojego męża (żony), do dzieci... Przyjdź! Zechciej narodzić się w ich sercach!" ks. Mariusz Sokołowski SChr
Psalm: Ps 85
Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg:
Oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim.
Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie dla tych,
którzy się Go boją,
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Spotkają się ze sobą łaska i wierność,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
2.niedziela ADWENTU
WTOREK , 4.XII
Ewangelia:Mt 3
W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: „Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie”. Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi:
„Głos wołającego na pustyni:
Przygotujcie drogę Panu,
prostujcie ścieżki dla Niego”.
Mówią Święci:
Przychodzi Jan na Pustynię Judzką: pustynię z powodu braku nie ludzi, lecz obcowania z Bogiem; są tam bowiem ludzie, ale brak w nich Ducha Świętego. Tak więc miejsce przepowiadania odbija pustkę w duszach ludzkich, do których przepowiadanie zostało skierowane. Głosi również pokutę, ponieważ bliskie już jest Królestwo niebieskie, przez które rozumie zerwanie z błędem, odwrócenie się od przestępstw, a po upokarzającym wyznaniu grzechów mocne postanowienie świętego życia. Pustynia Judzka powinna zrozumieć po pierwsze, że przyjmie Tego, w którym jest Królestwo Niebieskie, po drugie, że przestanie być pustkowiem, jeśli się z dawnych grzechów oczyści przez wyznanie i pokutę. Św. Hilary z Poitiers (+ 365)
Psalm: Ps 72
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa,
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.
Niech Jego imię trwa na wieki,
jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
Niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.
Rozważanie: Można zapytać, jak surowa postać Jana i jego wymagające wezwanie do nawrócenia zdobyły sobie słuchaczy i trafiły do serc ludzi? Odpowiedź na to pytanie kryje się w nadziei. Jan, który wzywa do nawrócenia, jest orędownikiem nadziei. Głosi, że możliwa jest życiowa przemiana, że więzienie grzesznych nawyków można opuścić. Boża przychylność zawsze jest po naszej stronie, gdy podejmujemy dzieło nawrócenia.
Seminarzyści WSD SChr
Poezja:
Płynęły barki wieków – ciemny stary testament,
przez fale barbarzyńskich rzek i głucho
na każdym kroku epok odbijało: amen,
jakby kto ziemi krzyczał prosto w ucho.
Ciągnęły lat wielbłądy i wędrówki ludów
pośród znaków, zbrodniarzy, proroków i cudów.
A coraz czarniej było. Dymów krągłe dynie.
Coraz duszniej przygasał rząd ofiarnych kaplic,
aż człowiek, spojrzawszy w człowieka jak w lustro, wybiegł,
na brzeg najdalszej trwogi, pod krzyk gwiazd i czapli,
a tętent dzwonów gonił głucho niebo tocząc
i nie było gdzie zbrodni pochować i oczu.
K. K. Baczyński, Poemat o Chrystusie dziecięcym
1.TYDZIEŃ ADWENTU
SOBOTA pierwszego tygodnia adwentu, 3 .XII
Ewangelia: Mt 9
A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza.
Rozważanie:
"Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo." Mt 9, 37-38
Jezus przechodził przez ziemię czyniąc dobro. Znał receptę na każdą ludzką biedę, ból. Nie było dla Niego i wciąż nie ma za trudnych spraw. Dlatego może zaskakiwać fakt, że On wszechmocny, On, który ze wszystkim sobie radził, On który stawiał czoła najtrudniejszym sprawom, dziś prosi nas o pomoc. Tak, Jezus Mistrz prosi nas o pomoc! Mówi nam: "Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo." On potrzebuje rąk do pracy, bo dzieło niesienia Dobrej Nowiny światu ma trwać. Żniwo jest wielkie. Śpiewamy w jednej z pieśni, że "wiele jest serc, które czekają na Ewangelię". Świat się zmienił od czasów Jezusa. Ludzie są bardziej zamożni, nowocześni. Jednak nauka o Bogu, który jest Miłością pozostała niezmienna. Ktoś powiedział, że "dziś Jezus nie ma innych rąk jak Twoje, nie ma innych nóg jak Twoje, nie ma innych ust jak Twoje, nie ma innego serca jak Twoje, by służyć jak On braciom i siostrom". Jezus powołuje do kapłaństwa, do zakonu, ale powołuje nas ochrzczonych, powołuje Ciebie, byś był Jego Apostołem, bo żniwo wielkie...
Idź i mów z odwagą, że Bóg stał się człowiekiem i przyszedł na świat, by dać świadectwo PRAWDZIE.
ks. Mariusz Sokołowski SChr
Psalm: Ps 147
Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu,
słodko jest Go wychwalać.
Pan buduje Jeruzalem,
gromadzi rozproszonych z Izraela.
On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje im rany.
On liczy wszystkie gwiazdy
i każdej nadaje imię.
Nasz Pan jest wielki i potężny,
a Jego mądrość niewypowiedziana.
PIĄTEK pierwszego tygodnia adwentu, 2.XII
Ewangelia: Mt 9
Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: „Wierzycie, że mogę to uczynić?” Oni odpowiedzieli Mu: „Tak, Panie”. Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: „Według wiary waszej niech się wam stanie”. I otworzyły się ich oczy.
Rozważanie:
Mówi się, że "jak trwoga to do Boga" i odczytuje się to bardzo negatywnie. Ludzie mówią często: "Teraz kiedy się źle dzieje, to nagle odnalazł Boga". Ale czy to jednak źle, że ktoś woła o pomoc Jezusa, że mimo wszystko właśnie w Nim, a nie gdzie indziej znajduje "ostatnią deskę ratunku". Jezus przychodzi na świat dla człowieka, by go ocalić od grzechu, zła świata, a często od niego samego, gdyż "człowiek człowiekowi wilkiem".
Ci wołający ślepcy, robią coś najlepszego. Nie zważając na opinie ludzkie, na oceny, mając obok Jezusa korzystają z szansy i krzyczą, prosząc o pomoc. Jezus chętny wyjść naprzeciw wołaniu, pyta tylko o jedno - o wiarę. Nie pyta czy od zawsze wierzyli, czy dużo się modlą, czy chodzą bądź chodzili do świątyni ale - CZY WIERZYCIE?
To pytanie zadaje i Tobie, gdy klękasz przed Nim i mówisz: POMÓZ MI PANIE! Wierzysz w Boga? Wierzysz, że On może zaradzić Twoim kłopotom? On przychodzi na świat dla Ciebie, aby Cię uratować! Wierzysz w to?
ks. Mariusz Sokołowski SChr
Psalm: Ps 27
Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia,
przed kim miałbym czuć trwogę?
O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam,
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu
przez wszystkie dni życia.
CZWARTEK pierwszego tygodnia adwentu, 1.XII
Ewangelia: Mt 7
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie każdy, który mi mówi: «Panie, Panie», wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie”.
Rozważanie:
Nie każdy, który Mi mówi: "Panie, Panie!", wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie." Mt 7, 21 Słowa, słowa, słowa... ile ich wypowiadamy każdego dnia. Ciągle też do nas docierają, nawet nieraz nachalnie (radio, telewizja, prasa, Internet) jakby niedozwolona i zakazana, a nawet niebezpieczna była cisza. Mowa, mówienie to coś ważnego, owszem. Ona jest jednak jak mówi przysłowie tylko srebrem. Złotem jest milczenie. Przed Bogiem nie trzeba słowotoku, nie trzeba pięknych referatów wygłaszać, odczytów, a nawet wyszukanych formuł modlitewnych, choć niewątpliwe są pomocą niejednokrotnie dla wielu i szansą wyrażenia myśli. Jednak Pan Bóg przez swojego Syna przypomina nam dziś, że nie piękne słowa, nie wierszyki, nie pobożne treści wypowiadane Mu się podobają, ale życie według Jego planu. Wypełnić wolę Ojca, to gwarancja, że Bóg się uśmiechnie, to gwarancja pokoju serca, szczęścia i w końcu tego, że osiągnie się królestwo niebieskie.
Ktoś powiedział, że Bóg dał nam tylko jedne usta ale dwoje uszu! Po co? Żeby mniej mówić, a więcej słuchać. Czas Adwentu to też czas postanowień naprawy własnego życia. Masz już postanowienie? Nie masz? To się dobrze składa... postanów więcej słuchać, a mniej mówić. Słuchając Jezusa, pytaj wciąż o Jego wolę, Jego plan wobec Twojego życia! Będą cuda! Zobaczysz!
ks. Mariusz Sokołowski SChr
Psalm: Ps 118
Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości,
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana,
przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał
i stałeś się moim Zbawcą.
O Panie, Ty nas wybaw,
o Panie, daj nam pomyślność.
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie,
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
ŚRODA pierwszego tygodnia adwentu, 30.XI
Ewangelia: Łk 10
Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom”.
Rozważanie:
"[Jezus] przechodził obok Jeziora Galilejskiego". Mt 4, 18
Jezus powoływał uczniów "przechodząc". Nie czynił tego nachalnie, ani głośno, tylko jakby "mimochodem". Pokorne zaproszenie Jezusa jest ciche i delikatne. Potrzeba uważności żeby je usłyszeć. Co ciekawe, Jezus powołuje uczniów nad jeziorem czyli w miejscu pracy. Czy pamiętasz, że Bóg chce Cię spotkać w codziennych okolicznościach życia?
ks. Adam Słomiński SChr
Psalm: Ps 72
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa,
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.
Niech Jego imię trwa na wieki,
jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.
WTOREK pierwszego tygodnia adwentu, 29.XI
Ewangelia: Łk 10
Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom”.
Rozważanie:
"Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom." Łk 10, 21 Dlaczego Pan Jezus rozradował się i wysławiał Boga Ojca za to, że mądrzy, roztropni nie poznali spraw Boga, a tylko ludzie prostego serca? Co się za tym kryje? Tak zwani mądrzy, czyli oczytani, mający wyksztalcenie po pierwsze mogą chcieć Boga zrozumieć intelektem, mogą oczekiwać dowodów naukowych na to, że On jest. Ponadto może (choć nie musi) pojawić się pycha i jawne zakwestionowanie prawdy o Bogu, Jego miłości, skoro On jest, a nie możemy Go zobaczyć, dosłownie usłyszeć…. To niebezpieczne. Boga przyjmuje się nade wszystko sercem, wiarą. Taką mają owi prostaczkowie, którzy wiedzą, że Boga nie ma co starać się zrozumieć, bo i tak się nie da! Boga trzeba kochać! Taki też jest cel adwentowego kroczenia: spotkać Boga sercem, wiarą! Gdzie to zrobić, zapytasz? Pójdź na roraty, pójdź do spowiedzi, ugnij kolana i powiedz prosto – "Chcę Ciebie Jezu spotkać i mieć, nie tylko w stajence, ale w moim życiu, każdego dnia". Wówczas Jezus słysząc Ciebie, na nowo rozraduje się w Duchu Świętym! Zrób to dla Niego, zrób to dla siebie! Zobaczysz jak wyjątkowe wówczas będzie Boże Narodzenie! biblijni.pl
Psalm: Ps 72
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa,
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.
Niech Jego imię trwa na wieki,
jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.
PONIEDZIAŁEK pierwszego tygodnia adwentu, 28.XI
Izajasz: Iz 2
On będzie rozjemcą pomiędzy ludami. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny.
Ewangelia: Mt 8
"Powiadam wam, wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą z Abrahamem i Jakubem w królestwie niebieskim".
Rozważanie:
W czasie adwentowego wędrowania do Betlejem wołamy każdego dnia "Marana tha - Przyjdź Panie Jezu!" Tymczasem tak naprawdę On już przyszedł i wciąż przychodzi. Pięknie jest oczekiwać na Jezusa, który przyjdzie na świat jako niemowlę, pięknie jest się wzruszać na widok Maleństwa w stajence, ale jeszcze wspanialej jest umieć wołać każdego dnia jak setnik z dzisiejszej ewangelii. Jak wołał? Zapraszam Cię Panie? Koniecznie pojaw się? Ratuj!? Nie! Wierząc, opowiedział Jezusowi o swoim kłopocie, a Ten widząc wiarę zmartwionego żołnierza rzekł, niejako zaskakując i zawstydzając dowódcę: "Przyjdę i uzdrowię go." "Marana tha", niech nie będzie wołaniem tylko czasu Adwentu, ale niech będzie codzienną modlitwą Twoją moją. Wołaj konsekwentnie, często i z wiarą a zobaczysz jakich cudów dokona Chrystus w Twoim życiu! Wołaj do Niego, mów Mu o sobie… Nie szkodzi, że On wszystko wie. On chce CIEBIE (tak Ciebie!) słyszeć.
ks. Mariusz Sokołowski SChr
Poezja:
Złota też, wiem, nie pragniesz, bo to wszystko Twoje,
Cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje.
Wdzięcznym Cię tedy sercem, Panie, wyznawamy,
Bo nad to przystojniejszej ofiary nie mamy.
J. Kochanowski, Pieśń
1.niedziela ADWENTU
Ewangelia: Mt 24
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, że przyszedł potop”.
Mówią Święci:
Dlatego bądź gotowy wyjść naprzeciw Pana, abyś nie tylko gdy przyjdzie i zapuka, otworzył Mu (Łk 12, 36), ale gdy jeszcze znajduje się daleko, chętnie i z radością wyszedł Mu na spotkanie. A mając pełną ufność w dniu sądu, proś całym sercem, aby przyszło Jego królestwo. I jeśli chcesz, by cię znaleziono gotowym, przygotuj sobie sprawiedliwość jeszcze przed sądem (Syr 18, 19) wedle rady mędrca i bądź gotów, by czynić to, co dobre (Tt 3, 1), bądź Ty wpierw zstąpiwszy, nie podasz ręki (Ps 58, 5 n) mnie zdążającemu ku Tobie, bo ja nie mogę osiągnąć Twej wysokości, jeśli Ty wpierw nie zstąpiwszy, nie podasz ręki dziełu Twojej prawicy (Job 14, 15). Wyjdź na moje spotkanie i patrz, czy jest we mnie droga niegodziwości (Ps 58, 6; 138, 4); a jeśli znajdziesz we mnie jakąkolwiek drogę niegodziwości, której ja nie znam, usuń ją ode mnie, zmiłuj się nade mną dzięki Twojemu Prawu (Ps 118, 29). Bł. Guerric z Igny (+ 1157)
Psalm: Ps 122
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Niech pokój panuje w twych murach,
a pomyślność w twoich pałacach.
Ze względu na braci moich i przyjaciół
będę wołał: „Pokój z tobą”.
Ze względu na dom Pana, Boga naszego,
modlę się o dobro dla ciebie.
Rozważanie:
"Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie". Mt 24, 42
Wezwani jesteśmy do czuwania. W takiej postawie objawia się prawdziwość naszej wiary. Czujność, o której mówi Pan Jezus, wyrasta z oczekiwania Pana, który przyjść ma zgodnie z zapowiedzią. Ta postawa czujności jest wyrazem mądrości, która patrzy przez pryzmat końca. Prawdziwe i dobre jest jedynie to, co ostatecznie pozostaje trwałe nawet wtedy, gdy wszystko inne przemija i się kończy.
Czy w każdej chwili swego życia jestem gotowy na spotkanie z Bogiem?
ks. Jarosław Koch SChr
Poezja:
Jest zima, śnieg i biały księżyc.
O czwartej rano szosą w dół
idziemy depcząc własny cień i
ślady wcześniejszych, cudzych stóp...
Dziwny to spacer: Bóg z człowiekiem
pod rękę jak przyjaciół dwóch –
Mówisz mi: „Każde twe życzenie
Spełnię, więc czego pragniesz – mów!”
A ja – pamiętasz, Przyjacielu –
wpatrzony w gwiazdy, śnieg i świt,
równie rozrzutny jak Ty hojny,
odpowiedziałem Ci, że – nic.
A dzisiaj głodny i spragniony,
samotny, trwożny, pełen trosk,
idę pod niebem adwentowym
i wiem, że idziesz mi na wprost.